Het resultaat van miljoenen jaren
of zeven dagen
blijven wij koesteren
en vernietigen.
Bezingen
en negeren.
Het landschap
dat wijds
en eindeloos
inspireert
omarmen wij
sinds eeuwen
binnen de grenzen
van een canvas.
Getrokken uit de obscuriteit,
als decor voor een glimlach
dienen nieuwe horizonnen zich aan.
Perspectief
komt aan het licht.
Oogstrelende
serene composities
en heroïsche landschappen
glijden voorbij.
Paradijselijke taferelen
van een bakker uit Rome.
Visioenen van
tuinen der lusten
en klassieke schoonheden
uit vervlogen tijden
verlokken de kunstenaar.
Hij verlaat de kerk
om na zijn wedergeboorte
te wandelen in nevelen.
Om gondelliederen te zingen
op een kanaal
en sneeuwstormen
te trotseren.
Turning point.
Het is lente in Barbizon
en een frisse wind
draagt rozengeur
en maneschijn
en plein air.
De koeien zijn high
en zelfs
de grootste verschoppeling
vindt een plek.
Voortaan worden impressies
van zonsopkomst
tot zonsondergang
uit tubes
geknepen.
Lichtvoetige kunstenaars
wandelen
door een landschap
waar zonlicht
in speels ritme
door de bladeren flonkert.
Lelies op water drijven,
en de zachte aarde
tot een picknick noodt.
Jaargetijden, wolken, wind en water,
worden vereeuwigd.
De sensatie van het alledaagse.
Was het hier maar bij gebleven…
Dit artikel werd eerder gepubliceerd in BBK Magazine, het kwartaalblad van de Beroepsvereniging van Beeldend Kunstenaars.