De natuur streelt mijn zinnen.
Schaamteloos ontvouwt zij
haar intieme schoonheid.
Zij verleidt zonder schroom.
Zij geeft zich over
aan zinderende zomer extase.
Zij bemint ongeremd.
Zij bevrucht.
Onbevangen schildert zij haar hartstocht
in water, licht en bomen.
Zij roept.
Zij zingt.
Zij camoufleert.
Haar palet is niet te temmen.
Haar essentie is niet te vangen
in een enkele vorm.
Het geheel aan geluister
spant samen om te verhullen
wie ons verwacht.
Zij roept onbesuisd
en verbergt beschaamd.
Terwijl het mysterie van haar bestaan
zich tussen haar regels verbergt.
Ons observeert.
Haar tomeloze aanbidding
licht slechts een tipje van de sluier.
Maar,
zij fluistert haar geheim
in de stilte….